زندگی برتر

‏« از چشم افتادن » بنظرم آخرین مرحله‌است. ‏این آخرین مرحله با دلخور بودن یا ناراحتی فرق داره، این مرحله‌ ناامید شدن از طرف مقابله، مرحله‌ی رها کردن. ‏رها کردن آدم روبرو بدون لحظه‌ای ناراحتی و پشیمانی.

‏ویژگی خوب یا بدم اینه ‏رفتارم با آدم‌هایی که از چشمم میوفتن هرگز تغییر نمیکنه. فقط دیگه نمی‌بینمشون، زنگ می‌زنن، پیغام میدن، حتی جلوم می‌شینن و باهم چای می‌خوریم اما من نمی‌بینمشون. ‏اونا هرگز متوجه چیزی نمی‌شن ‏و دقیقا خوبیش برای من و بدیش برای اون‌ها همینه که متوجه هیچ‌چیز نمیشن..

متن:پویان اوحدی

گاهی باید قطع امید کرد از تغییر طرف مقابلمان ، فرایندی دردناک اما واقعی! از روزیکه قطع امید کرده و سوگواری می کنیم برای فردی که دوست داشتیم طرف مقابلمان آنگونه باشد اما  نیست، آزادیم... آزادیم از بند انتظارات و توقعاتی که همیشه از طرف مقابل داشتیم و برایشان دست و پا می زدیم... پذیرش واقعیت اطرافیان در نهایت ما را سر دو راهی ترک کردن آنها و یا پذیرش آنها با وجود نقایصشان می گذارد که قطعا هر دو راه از امید واهی به تغییر کردن آنها واقعی تر است...

متن:الهام موسویان 

روانشناس بالینی